wzniesiono z inicjatywy króla Kazimierza Wielkiego. Pierwotnie była to gotycka budowla z fasadą od strony Wisły i prezbiterium od strony rynku. Na początku XVII w. zbudowano przy świątyni wolnostojącą dzwonnicę, którą w XIX w. zastąpiono nową, klasycystyczną. W ciągu stulecia pożary i wojny doprowadziły do ogromnych zniszczeń kościoła. W latach 1740-1775 dokonano gruntownej przebudowy w stylu późnobarokowym i wówczas Fara zyskała obecny wygląd – rozebrano wszystkie kaplice, ołtarz główny został umieszczony przy ścianie od strony Wisły, a wejście przeniesione na ścianę od strony rynku. W latach 1939-40 wykonano polichromię wnętrza wg projektu Władysława Drapiewskiego. W 2007 r. odkryto pierwotne wejście do świątyni, znajdujące się na miejscu obecnego prezbiterium oraz gotycko-renesansowe okna z XVI wieku, podczas kolejnej rewitalizacji odkryto między innymi rozetę, która znajdowała się w ścianie zachodniej nad pierwotnym wejściem do świątyni. Płocka Fara nosiła tytuł kolegiaty do 1819 r., po czym tytuł ten został zniesiony. W 2015 r., po 196 latach przerwy, wznowiono działanie płockiej kolegiaty pw. św. Michała i podniesiono kościół pw. św. Bartłomieja do rangi kolegiaty.